سندرم تونل کارپال نوعی بیماری شایع مرتبط با دست و انگشتان دست است.
این بیماری که در افرادی که استفاده زیادی از دستان خود می کنند و دستان آن ها به مدت طولانی تحت فشار است شیوع بالاتری دارد در نتیجه آسیب دیدگی و فشردگی عصب مدیان رخ می دهد.
این عصب وظیفه عصب دهی به مچ ، کف و برخی انشگتان دست را دارد و آسیب دیدگی آن سبب بروز درد ، گزگز کردن و بی حسی و کاهش قدرت دست و انگشتان دست می شود.
قرار گرفتن مچ دست در حالت نامناسب در طولانی مدت سبب کاهش فضای عبوری این عصب و در نتیجه فشردگی آن و بروز علائم سندرم تونل کارپال می شود.
اختلال در سیگنال های عصبی و حس و وظایف عصب مدیان از مهم ترین عوارض آسیب و فشردگی این عصب است که در اثر این بیماری رخ می دهد.
درد و کاهش قدرت مچ دست و انگشتان دست سبب اختلال در عملکرد دست و بروز مشکلاتی برای فرد در انجام فعالیت های روزمره اش می شود.
شیوع این بیماری در مادرانی که به تازگی صاحب فرزند شده اند ، افرادی که بع دلایل شغلی استفاده زیادی از دستان خود می کنند مانند تایپیست ها ، خیاط ها ، نجارها و … بیش از سایر افراد است.
درمان این بیماری از اهمیت زیادی برخوردار است چراکه بی توجهی نسبت به آن و پیشرفت بیماری می تواند سبب بروز اختلال دائمی در اعصاب دست و بروز مشکلات جدی برای فرد شود.
علائم سندرم تونل کارپال
- درد مچ دست که بصورت مزمن وجود دارد و می تواند بسیار آزاردهنده باشد.
- تشدید درد با حرکات مچ دست و انگشتان دست
- کاهش قدرت دست در مشت کردن و گرفتن اجسام
- انتشار درد به ساعد ، بازو و حتی شانه
- کاهش حس دست
- گزگز کردن و سوزن سوزن شدن کف دست و انگشتان
- ضعف عضلات دست
دلایل بروز سندرم تونل کارپال
قرار گرفتن مچ دست در وضعیت تحت فشار به مدت طولانی سبب کاهش فضای عصب مدیان و در نتیجه بروز این بیماری می شود.
استفاده بیش از حد از مچ دست و انجام حرکات تکراری نیز خطر ابتلا به این بیماری را در پی دارند.
آسیب دیدگی مچ دست در گذشته مانند شکستگی و دررفتگی
بیماری هایی مانند آرتروز و کیست مچ دست نیز سبب وارد شدن فشار بر عصب مدیان و ابتلا به سندرم تونل کارپال می شوند.
برخی بیماری ها مانند روماتیسم مفصلی، دیابت، کم‌کاری غده تیروئید و … و همچنین برخی شرایط مانند بارداری و زایمان نیز با افزایش خطر بروز این بیماری همراه هستند.
روش های درمان
استراحت دادن به دست و کاهش فعالیت با آن و اجتناب از انجام کارهایی که موجب تشدید درد و مشکلات بیمار می شود ضروری است.
با تجویز پزشک می توان از آتل های مخصوص و یا مچ بندهای طبی مخصوص این بیماری برای کمک به کاهش تحرک مچ دست و تسکین علائم استفاده کرد.
آتل ها و مچ بند های طبی با محدود کردن حرکات مچ دست و پابت کردن مچ دست در وضعیت مناسب موجب تسکین درد شده و به بهبدی و ترمیم آسیب کمک می کند.
استفاده از داروهای ضد درد مانند آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن و تزریق داروهای کورتونی در محل دردناک نیز با تجویز پزشک به تسکین درد و سایر علائم بیماری کمک می کند.
فیزیوتراپی دست به عنوان بهترین و موثرترین روش درمان سندرم تونل کارپال شناخته می شود.
فیزیوتراپی دست درمانی ایمن ، غیرتهاجمی و کم هزینه است که نقش موثری در تسکین درد بیمار و بهبود عملکرد دست دارد.
فیزیوتراپیست برای درمان سندرم تونل کارپال علاوه بر تجویز تمرینات ورزشی مخصوص مچ دست از مدالیته هایی همچون لیزر پرتوان ، سوزن خشک و ماساژ درمانی استفاده می کند.
در صورتی که روش های ذکر شده نتوانند کمکی به بهبود شرایط بیمار بکنند عمل جراحی برای آزادسازی این عصب و برداشتن فشار از روی آن انجام می گیرد.
کلمات مرتبط :
فیزیوتراپی دست – فیزیوتراپی در اندیشه – فیزیوتراپی در شهریار – بهترین فیزیوتراپی شهریار